Mijn reis tot dusver

14 januari 2019 - Perth, Australië

IMG_9554IMG_6542 (1)IMG_6187IMG_5891

Het is dan toch eindelijk zover, ik heb mezelf er toe aangezet om wat woorden op papier te zetten over mijn reis. Nee, dit is totaal niet negatief bedoeld, het betekent alleen maar dat het erg goed met me gaat en ik het moeilijk vind om tijd te vinden voor het schrijven over mijn avonturen. 

Nu ik hieraan begin, word ik mezelf wel direct bewust van het feit dat ik iets moet gaan schrijven over een periode van 2,5 maand. Iedereen die mij en mijn manier van schrijven kent, weet dat het vrijwel onmogelijk is voor mij om een verhaal over 2,5 maand minder dan 10 a4-tjes te laten bevatten. Maaaaar, ik ga mijn best doen er een kort maar krachtig verhaaltje van te maken! (Gaat never lukken dus mijn tip is om hier te stoppen met lezen!).

Eigenlijk is mijn reis vanaf moment 1 super positief, ik wist dan ook direct dat ik de juiste keuze had gemaakt. Voordat ik ging bleek dit al meerdere malen, en vanaf de dag dat ik vertrokken ben is dit alleen maar duidelijker geworden. Het afscheid verliep soepeltjes, geen tranen alleen maar blijdschap. Al begin ik me ondertussen wel af te vragen of het helemaal normaal is dat ik niet huil bij afscheid van mijn familie en vrienden, maar wel bij afscheid van mijn cliënten. Begin jullie maar af te vragen hoe leuk ik jullie dus écht vind hahaha. GRAPJE NATUURLIJK.

Ik ben begonnen in Dubai, 4 daagjes bij mijn geweldige vriendin Myrthe in haar nieuwe woonplaats. Wat ben ik dankbaar om een vriendin te hebben die tegelijkertijd ook in het buitenland woont en precies begrijpt hoe dit is. Het was super om te zien hoe zij langzamerhand aan het wennen is op haar nieuwe plekje en aan het genieten is met haar man (Omg Myr dit blijft raar om te zeggen hahaha). Dubai was voor mij in 3 woorden te omschrijven: ‘Over de top’. Echt niets is te gek daar. De hoogste gebouwen, de grootste winkelcentra, mooiste uitzichten, de meest kleurrijke bloementuinen (met dat ziek droge klimaat?!), de meest vette waterparken, duurste auto’s, de meest prachtige kleding en ga zo maar door. Ik heb dan ook niet 1 keer maar wel 39273298 keer vuurwerk gezien. Of we nou iets gingen bezichtigen, gingen uiteten of op stap waren, ik viel van de ene verbazing in de andere. En wat hebben we gelachen hierom, we hebben samen echt 4 geweldige dagen gehad. EN OH JA niet te vergeten, het ultieme hoogtepunt was toch echt de cheesecake van ‘The Cheesecake factory’ (en natuurlijk de woestijn hahaha shame on me). Maar die cheesecake is iets waar ik zonder grappen iedere week meerdere keren aan terugdenk. Gewoon 5 verschillende lagen chocolade in een cheesecake. Wat wil een mens nog meer?! Zou ik ooit in Dubai kunnen wonen, nee. Ga ik op de terugweg terug voor de cheesecake (en Myr en Steven), natuurlijk.

IMG_2352424B17B9-34CE-41EE-ABAD-CAB27C002FDFIMG_22830F070C03-03D6-4F03-9AF1-52421FDCAB3E

Vervolgens ging ik in mijn eentje verder richting Perth, Australië. Gelukkig was ik tot de douane met anderen, want op het vliegveld bleek natuurlijk dat mijn koffer overgewicht had en ik 250 euro moest dokken. Lekker met zijn allen op de knietjes om de 300 boeken uit mijn tas te halen die ik never nooit ga lezen hahaha. De reis viel reuze mee, ik heb alleen maar geslapen. En ja hoor, bij aankomst stond mijn nieuwe huisgenoot (aka Tarzan voor velen onder jullie) netjes op me te wachten. Nu kan ik zeggen dat het samenwonen met Tarzan een super goeie keuze is geweest, maar daar was ik in het begin nog niet zo zeker van. We hebben erg aan elkaar moeten wennen en onze eigen manier moeten zoeken in het samenwonen. Ik bedoel een man van 30 en een vrouw (Ja, ik ben ondertussen een vrouw geen meisje meer) van 25 samenwonend in een huis zonder dat ze partners zijn is ook niet altijd even simpel. Toch is het ons gelukt en zijn we dikke matties geworden, eigenlijk net als broer en zus. Lekker samen feesten, netflixen, lachen, zeiken, discussieren, koken, camperen, chillen en ga zo maar door. Indra is een hele lieve Rotterdamse jongen die er totaal niet Nederlands uitziet (zie: Tarzan). Hij heeft me direct in zijn leven betrokken en we hebben al veel leuke dingen samen gedaan. Door hem voel ik me helemaal thuis in het geweldige mooie huis waar ik nu woon.

IMG_2295

Naast Indra heb ik direct een aantal hele leuke meiden ontmoet. Eva en Ilse zijn mijn Nederlandse chickies. Eef en ik zijn echt meant to be, want wat hebben we het naar onze zin samen. Ik wist direct dat dit een lifetime friend ging worden en dat komt goed uit want ze studeert in Maastricht! Ils daarentegen wist niet wat ze met mij en mijn heftige accent aan moest in het begin hahaha, maar wat is het dan toch juist mooi als je elkaar uiteindelijk echt goed leert kennen en merkt hoe leuk je het samen kan hebben. Daarnaast hebben we nog Marion. Op het eerste oog niet per se mijn type, daddy’s little girl (daar kennen we er nog een van) en is het heel erg goed (zie: té goed) gewend, maar ach wat is zij uiteindelijk ook een lieverd gebleken. En dat is echt het mooie van reizen, je connect met mensen waar je normaal niet snel mee zou omgaan, RIJKDOM VOOR HET LEVEN! Naast deze 3 toppers en mijn roomie heb ik nog een heeeeleboel geweldig leuke mensen ontmoet die een mooi plekje hebben in mijn leventje hier, maar ik had beloofd dat ik het kort zou houden (nu al niet gelukt, told you so!). Denk aan een knettergekke groep Australiers, Geordie shore Engelsen, gebrekkig-Engels-sprekende Fransen en (ja, helaas toch werkt het zo) heeeeel veel Nederlanders. 

IMG_66352e891705-15a1-4f86-94dc-80635c250801IMG_3857B84FD8D6-61CE-4E36-B8DB-72E323D11FB9

Met een deel van deze mensen ben ik in mijn twee vrije weken van werk (ja ook over werk zal ik nog vertellen, maar eerst de écht leuke dingen!) een week gaan roadtrippen richting het zuiden van West Australië. Deze periode was onbeschrijfelijk speciaal. Het is zo gek om voor het eerst geen Kerst te vieren met je familie, maar ik kan je zeggen dat ik heb genoten van iedere seconde hier en ik het gevoel heb dat ik hier mijn eigen familie gecreërd heb. We hebben samen echt de meest mooie stranden gezien, een 53 meter hoge boom beklommen zonder vast te zitten, de hoogste berg van West Australië beklommen, met stingrays om ons heen gezwommen, onwerkelijke natuur gezien, kangoeroes geaaid, gesnorkeld, onwerkelijke sunsets gezien en ga zo maar door. De andere opsomming die ik jullie kan geven is: campings zonder douches of enige andere faciliteit, goorste wc’s ever, 4-persoons tent blijkt 2-persoons tent = te grote luchtbedden = 2 mensen in de auto slapen de hele vakantie, het verschil tussen harde werkpaarden en luie luxepaarden en sociale spanningen als je elkaar toch allemaal nog niet zo goed kent. Toch valt deze opsomming compleet in het niet in vergelijking bij de eerste en hoort het er simpelweg bij. Ik kan deze week roadtrippen en kamperen het best beschrijven als één groot leerproces. Net zoals de rest van mijn gehele trip. Je maakt zoveel mee en je komt constant in vreemde en/of moeilijke situaties. Of het nou het kamperen is, het samenwonen met Indra, het maken van nieuwe vrienden of het je eigen maken van de cultuur hier, alles is een leerproces. Maar maakt dat niet juist dat je in een periode als deze echt leeft? Ik heb me nog nooit zo springlevend gevoeld als nu en wat ben ik dankbaar!!!

IMG_6246BAB8700D-0211-474C-B4E1-53A522CEA52F284FC244-DD5A-401D-AB1E-A9A432972CB9IMG_485640190771-BC31-42AA-BAB9-61C93033A1671377F1AD-F901-42D1-A81E-E58DD5529B05IMG_640136CBBD5A-D772-4241-B3D8-E4A21C58506D25F3127F-996A-4B59-8026-DF780FEFE379

Weet je waar ik nog meer dankbaar voor ben? Alle mensen thuis! Afgelopen week heb ik dan ook EIN-DE-LIJK het prachtige vriendenboekje gelezen dat mijn toppers van vrienden voor me gemaakt hebben. En jongens echt waar, het geeft me een heerlijk gevoel om te lezen wat jullie allemaal over me schrijven. Het geeft weer energie en frisse moed en even dat gevoel alsof je weer thuis bent. Niets is fijner dan merken dat de mensen van thuis achter je staan. Deze leuke berichtjes en kaartjes die je af en toe krijgt van familie, oud-collega’s, kennissen en vrienden, dat is zoveel waard. Als je weg bent van thuis kom je er vaak pas achter hoe mensen echt over je denken. Hiernaast wordt ook duidelijk wie er nou echt toe doen en wie niet, een pijnlijk maar tegelijkertijd mooie gewaarwording. Mijn ouders en ik worden met de week closer, en dat terwijl ik er niet eens ben! We voelen ons zo erg verbonden, en dit gaat alleen maar sterker worden als ze eind januari hierheen komen om 3 weken samen tijd door te brengen. Dus mensen jullie mogen echt wel weten, ondanks dat ik het hier goed naar mijn zin heb en leuke mensen heb ontmoet, niets of niemand boven mijn supersterren thuis! 

Het zal jullie vast goed doen om te weten dat ik ondanks dat ik het zonder jullie moet doen, even gek ben als thuis. Gelukkig ben ik altijd mezelf en koprol ik nog steeds lekker de wereld rond. Daarnaast cruise ik ook lekker keihard rond in mijn Peugot 206 die ik heb gekocht, je komt hier anders echt niet ver. Australië is zoooo groot, maar heeft heel weinig inwoners, waardoor alles heel ver uit elkaar ligt. Het is heel normaal om 45 minuten te rijden naar een vriendin om even samen te eten bijvoorbeeld. Verder heb ik nog een steeds chocolade verslaving en ik kan je vertellen dat de lokale TimTams me goed helpen met het behouden van deze verslaving. Ook de pindakaas hier is zoooo lekker! In tegenstelling tot het zogenoemde ‘Vegemite’, dit is het allergoorste dat je ooit in je leven gaat eten. Australië hanteert een Westerse cultuur en heeft veel gelijkenissen met Europese landen, maar toch verschilt er ook veel. Hoe meer je rondreist hier, hoe meer je dat merkt. Op iedere plek waar ik kom, lijk ik weer een nieuw stukje Australische cultuur te ontdekken. Of ik nou rondren tussen de Pinnacles, van de berg af sjees op mijn sandboard in Lancellin of quokka’s aan het aaien ben op Rottnest Island, overal kom ik steeds weer iets meer in contact met het geweldige mooie Australië.

7D94AF9B-A0D7-4F98-BD0C-C9974481C7B8IMG_4207IMG_6604

En dan nu nog (even) iets over mijn ervaringen in Perth zelf, want daar heb ik nog vrijwel niks over verteld. Perth is een top stad, een van de meest leefbare steden ter wereld. Nee dit wist ik niet zelf, dit heeft mijn moeder me verteld. Maar geef toe, klinkt toch lekker om dat even erbij te vertellen. Als je net zoals ik, houdt van wonen in een stad die groot genoeg is om een stad te zijn maar tegelijkertijd klein genoeg is om compleet als thuis te voelen, zit je in Perth helemaal goed. Wat anders is dan thuis, is dat het hier niet het stadscentrum is waar je moet zijn, maar alle suburbs rondom de stad. Iedere suburb heeft zijn eigen charme en identiteit, waardoor je nooit uitgekeken raakt. De ene suburb heeft de lekkere foodcourts en sunset markets, de andere heeft de goeie uitgaansgelegenheden en rooftop bioscopen en weer een andere heeft de leuke winkels en betere parken (al zijn die overal wel). Iedere week zie ik weer allemaal nieuwe dingen. Neem bijvoorbeeld de zogenoemde ‘Sunday sessions’, dit zouden ze overal moeten doen. Het is simpelweg lekker bij terugkomst van het strand met zijn allen gaan drinken, genieten en dansen op zondagavond, HEER-LIJK. Maar het ultieme hoogtepunt is en blijft natuurlijk wel de 268 zonnige dagen per jaar en de ongelofelijk mooie stranden. Er zijn super veel stranden en allemaal ietsjes anders (ik heb ze nog steeds niet allemaal gezien). Ik ben oprecht van mening dat het ieder mens goed doet om veel zon te zien en de kans te hebben om na het werk of in het weekend lekker naar de zee te kunnen gaan. En dat merk je aan de Australiërs, zij zijn echt de definitie van het woord “chill”. ‘No worries’ en ‘too easy’ zijn dan ook de meest gebruikte zinnetjes hier, heerlijk toch! Geloof het of niet, zelfs ik ben hier een stuk relaxter geworden en begin steeds meer in te zien wat voor mij nou eigenlijk belangrijk is. Ze leven hier heel erg volgens het gedachtegoed dat we werken om te leven en niet leven om te werken. Iets waar we in Nederland een goed voorbeeld aan zouden kunnen nemen.

And here we go… last, but DEFINITELY ALSO least, mijn werk. Nee ik overdrijf een beetje, maar ja daar ben ik nou eenmaal erg goed in. Als er iets is wat me wel echt zwaar valt, is het mijn werk. Mijn huidige baan betreft het doen van onderzoek naar student wellbeing op de geneeskunde faculteit van Curtin University. Ik ben een wellbeing strategie aan het ontwikkelen voor deze faculteit, omdat veel geneeskunde studenten hoge druk ervaren en daardoor psychische klachten ontwikkelen. Het aantal zelfmoordpogingen ligt dan ook erg hoog binnen deze populatie in Australië. Dit onderzoek klinkt super interessant toch? Is het ook! Maar het feit dat ik 8 uur per dag achter een computer zit en helemaal alleen moet werken valt me toch wel zwaar. Het doen van literatuur onderzoek en het toepassen van een wetenschappelijke mindset zijn me zeker niet op het lijf geschreven. Daarnaast heeft het me heel veel moeite gekost om me thuis te voelen binnen mijn team. De mensen op mijn werk zijn erg afstandelijk en komen toch duidelijk uit een andere cultuur. Iedereen die mij enigszins kent weet dat ik sociaal vrij sterk ben, maar hier kwam ik er toch moeilijk doorheen. Ik werd niet betrokken en voelde me daardoor erg onzeker. Alleen lunchen is hier dan ook normaal. Toch heb ik er uiteindelijk na veel malen sinds een week een goeie draai aan kunnen geven. Ik heb er van geleerd dat ik me niet zoveel moet aantrekken van anderen en mijn negatieve gedachten een positieve wending moet geven. Beginnend met het maken van een lekkere Limburgse kruimeltjesvlaai om mijn collega’s iets meer over mij en de plek waar ik vandaan kom te leren. In ons kantoor is ongezond voedsel het meest gewilde product (ik sport dan tegenwoordig ook maar liefst 3x per week op de campus, JA ECHT!), dus waar beter starten dan met het meebrengen van wat lekkers. Ik voel me steeds meer geaccepteerd en leer mijn collega’s langzamerhand wat beter kennen. In dit proces heb ik zelfs een vriendin gemaakt, een Duitse collega van maar liefst 57 jaar. Thuis zou zoiets niet snel gebeuren, maar dit is het mooie van mijn hele ervaring hier. Waarom zou ik geen vriendinnen kunnen zijn met iemand van 57? Mensen zouden eens wat meer moeten open staan voor dit soort dingen. Wat leer ik veel hier zeg ik je, op iedere manier mogelijk!! Hier ben ik ongelofelijk dankbaar voor. En weet je waar ik nog meer dankbaar voor ben? Het ziek hoge salaris. Wat verdien ik veel geld, en wat is dat heerlijk! Een serieuze overweging om genoeg tijd in Australië door te brengen, want was is het fijn om niet te veel over geld na te hoeven denken. Van dit geld kan ik dan ook lekker gaan reizen door de rest van Australië als ik rondom Maart Perth ga verlaten. Ik ga de oostkust verkennen en kan niet wachten! Weet ik wat ik erna ga doen? Nee. Is dat mijn nieuwe manier van leven? Ja. Wat hoop ik dat zo te kunnen houden! Lieve mensen, wanneer ik terug ga komen naar Nederland weet ik echt nog niet. Maar jullie gaan mij terugzien en dan sluit ik jullie allemaal weer in mijn armen. Ik zie er nu al naar uit! XXXXX

IMG_4193

13 Reacties

  1. Yvonne van Rooij:
    14 januari 2019
    "Ademloos" heb ik je relaas gelezen Kim. Veel wist ik al, maar toch ben ik werkelijk opnieuw compleet verrast door je weergaloze schrijfstijl.
    Is getekend:
    DTOE (De Trotse Ouwe Eppo)
  2. Yvonne van Rooij:
    14 januari 2019
    Ach Kim, ik kan niet wachten om je weer te zien. En, samen met jou dat stukje Australië dat je zo mooi beschrijft. Liefs en tot gauw 😘😘😘mama
  3. Myrthe:
    14 januari 2019
    Oooooh Kim echt prachtig geschreven! Ik ben heel blij dat je zo’n leuke tijd hebt in Australië en kan niet wachten om samen weer een stuk cheesecake te gaan eten ❤️
  4. Ries, Kristianne, Ghislaine en Julien:
    14 januari 2019
    Kim, je schrijft zoals je bent en wij je kennen. Eerlijk en oprecht. Mooi verhaal en fofo’s. Wij kijken uit naar je volgende verhaal. Geniet en veel plezier samen met Papa en Mama eind januari. Liefs van de Heuveltjes😍🙃😊😘
  5. Jelle:
    15 januari 2019
    Ha Kimmie, fijn om te lezen dat je zoveel leuke mensen om je heen hebt daar en zoveel ziet. Niets is mooier dan het gevoel te hebben dat je écht leeft, ik herken het gelukkig! Enjoy and keep us posted!
  6. Martin:
    16 januari 2019
    Erg leuk, Kim. Op het moment zit ik ziek thuis met buikgriep. Ik hoop dat ze dat in Australië niet hebben, want ik voel me zo slap als een vaatdoek. Maar hier werd ik helemaal vrolijk van. Ga vooral door met het opschrijven van je avonturen.
  7. Stella:
    17 januari 2019
    Super trots op jou en de paden die jij bewandelt en bewandelen gaat ❤️
  8. Tarique:
    18 januari 2019
    Wat een mooie verhalen, jij flikt t m toch weer he meis, ook queen k in australia. Niet anders van jou verwacht, maar toch trots. Mis jou xxx
  9. Geert K:
    18 januari 2019
    Mooie verhalen Kim, en ik kan je gerust stellen. Je hoeft niet perse terug naar Dubai voor de cheesecake Factory. Ik heb goede herinneringen aan die in Los Angeles (meerdere keren getest). Ben nu al benieuwd naar het vervolg van je blog.
  10. Cheryl:
    19 januari 2019
    Lieverd. Super leuk en mooi geschreven! Wat fijn om te lezen dat deze reis je zo veel leert over jezelf en anderen! Je levensgeluk zal hierdoor alleen maar groeien. Ik hoop dat je lekker doorgaat met het kiezen en bewandelen van je eigen pad. Miss you en love you ❤
  11. Liefs Mieke van de boot en Mieke vlees:
    4 februari 2019
    Lieve Kim, Wat een heerlijke tijd heb jij in het mooie Australië. Heb je verhaal met veel plezier gelezen, een top verhaal. En je zult je vader en moeder, neem ik aan al weer geknuffeld hebben. Top dat Australië je zo goed bevalt, het is zo'n mooi land met vriendelijk mensen. Ik ben er lang geleden ook geweest en huilend terug gegaan naar Europa! Ben benieuwd wat je van de oostkust vindt.
  12. Marjon Driessen:
    10 februari 2019
    Lieve Kim,
    Wat heerlijk om je verhalen te lezen.
    Zo leuk om je enthousiasme , blijheid en ervaringen te mogen mee ervaren
    Geweldige foto’s ook
    Geniet geniet geniet
    Al deze prachtige reisherinneringen zullen je altijd bij blijven
    Liefs v Marjon😘
  13. Sophie Gubbels:
    3 april 2019
    Heey Kim,
    Wat super leuk om te lezen!! Dat je er zo van geniet!! Geniet en nog heel veel plezier!! 😘😘
    Liefs Sophie💋